Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί μέσα απο την συμμετοχή μου στο πρόγραμμα etwinning΄΄ Μένουμε σπίτι..Μαζί'' μπορώ να επικοινωνώ με τους μαθητές μου και να περνάμε ευχάριστα αυτές τις περίεργες μέρες .Το παρακάτω είναι ένα συνεργατικό βίντεο που προέκυψε απο την πρώτη δραστηριότητα των παιδιών μου στο σχολείο μου και πιστέψτε με ..το χάρηκαν πάρα πολύ!
Αγαπητοί φίλοι ,γονείς και παιδιά ,μετά από αρκετό καιρό απουσίας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ,επανέρχομαι στο ιστολόγιο για να μοιραστούμε μαζί ενα πρωτόγνωρο θέμα που ταλανίζει όλη την υφήλιο.Θα προσπαθήσουμε μαζί και από το πόστο που έχω ταχθεί να υπηρετώ ,το σχολείο μου, το νηπιαγωγείο Αγίου Κων/νου Τρικάλων,μαζί με τους μικρούς μαθητές μου ,να μοιραστούμε ,να δημιουργήσουμε ,να ανταλλάξουμε ιδέες ,απορίες και ολα αυτά από το σπίτι μέχρι να ξαναβρεθούμε . Μέχρι τότε λοιπόν
τα παιδιά μέσα από την δραματοποίηση ,έμαθαν να μοιράζουν ρόλους, να διαλέγουν τις κατάλληλες ενδυμασίες να αποφασίζουν να συνεργάζονται και στο τέλος να αξιολογούν και να χαίρονται το αποτέλεσμα !
ένας άλλος μύθος μιλά για τις αλκυονίδες μέρες
η εργασία των παιδιών θα την δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο
με ανυπομονησία περιμέναμε τον παππού του Δημήτρη να μας πει μια παραμυθοσαλάτα ...
ξεκίνησε με τον λύκο που συνάντησε την σταχτοπούτα που έμενε στο σπίτι των νάνων για να πάει να βρει τον Χάνσελ και την Γκρέτελ...η συνέχεια δική σας...
επίσκεψη και ενημέρωση από φαρμακοποιό της πόλης μας για τα αρωματικά φυτά και βότανα του τόπου μας.
αλλά μια παρουσίαση στο σχολείο μας από δασολόγους της πόλης μας για την προστασία του δάσους
Η ανταπόκριση
στο κάλεσμα μας ήταν άμεση ...δεν
φανταζόμασταν όμως ότι θα ήταν και τόσο
μοναδική... χρήσιμη.. εμπνευσμενη! Τα
παιδιά του Αγίου Κωνσταντίνου στα
πλαίσια του προγράμματος eTwinning
"
Listen to the silence of the forest " λάτρεψαν τους
καλεσμένους ΑΑφροδίτη Χαριζοπούλου και
Λεωνίδα Μπλετζογιάννη που έδωσαν το
δικό τους μήνυμα για το δάσος την
χρησιμότητα του και την προστασία του
και έκαναν τα παιδια να ονειρεύονται
ανάμεσα σε μαγεμένα δάση , ήρωες και
ξωτικά !
Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα: Να μοιράζεσαι τα πάντα. Να παίζεις τίμια. Να μη χτυπάς τους άλλους. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό. Να κοκκινίζεις. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή· να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής· η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Αυτό είναι το σχολείο μας!!! Νηπιαγωγείο Αγίου Κωνσταντίνου Τρίκαλα